Taalcoach Annet vertelt
Dat kan ik ook wel, dacht Annet Bos (59) toen ze de vrijwilligersvacature tegenkwam waarin een taalcoach in het AZC in de Kop van Deelen werd gezocht. Annet zorgde een tijd lang een dag in de week voor haar vader. Nadat hij was overleden zocht ze een zinvolle invulling van die dag. Na een tijdje zoeken kwam ze deze vacature tegen die haar meteen aansprak. Annet is psycholoog met een eigen praktijk in Hoenderloo en heeft 19 jaar gewerkt als leerkracht in het basisonderwijs.
In september is ze begonnen om elke vrijdag anderhalf uur taalcoaching te geven aan een groep volwassenen in het AZC. Annet vertelt er enthousiast over en het lijkt of ze er al veel langer werkt. Gezelligheid en sfeer zijn heel belangrijk voor Annet. Ze zet altijd thee en koffie voor bij de les. Ook wordt er regelmatig gelachen. In de eerste les behandelde ze het menselijk lichaam. Ze nam haar gitaar mee om daarna het liedje “Hoofd, schouders, knie en teen” te zingen. Ze vond het spannend of mensen mee zouden gaan doen en ja hoor dat deden ze meteen. In de volgende les zat een aantal nieuwe mensen. Ze speelde en zong het liedje weer. De mannen van de vorige les lieten meteen vol overgave aan de nieuwelingen zien hoe het ging.
Er is geen vaststaand lesprogramma, wel kan ze inspiratie opdoen op een website voor taalcoaches. Toch bedenkt ze de lesinhoud het liefste helemaal zelf en heeft daarbij veel aan haar ervaring als leerkracht. Ze heeft regelmatig contact met de coördinator Corine van CVVE, die een oud-collega van haar bleek te zijn. Ook met het COA heeft ze goed contact. Er is nog weinig materiaal beschikbaar. Daarom maakte ze ondermeer een klok met wijzers van roerstaafjes, gelamineerde kaartjes met bijvoorbeeld de dagen van de week erop en een powerpoint over de supermarkt. Ook doen ze spelletjes zoals met een bal overgooien en dan bijvoorbeeld een lichaamsdeel noemen. “In de powerpoint kwam het woord chocola aan bod en ineens liep één van de mannen de klas uit en kwam met chocola terug die hij meteen uitdeelde. Sindsdien neemt hij regelmatig chocola mee,” vertelt Annet lachend.
Gaandeweg heeft ze gemerkt dat de lessen altijd anders verlopen dan ze van tevoren heeft bedacht en eigenlijk vindt ze dat ook wel leuk. Het omgaan met de niveauverschillen van taalbeheersing in de klas vindt Annet nog wel een uitdaging. Sommige bewoners spreken alleen hun moedertaal, anderen spreken ook Engels. Met Google Translate en soms vertalen door een van de deelnemers komen ze er altijd wel uit. Annet vertelt dat het jammer is dat het AZC heel afgelegen ligt. De dichtstbijzijnde bushalte is driekwartier lopen. Er wordt hard gewerkt om meer activiteiten op het AZC te organiseren, zodat de mensen op het terrein zelf ook dingen kunnen doen.
Voor Annet komt in haar vrijwilligerswerk als taalcoach alles heel mooi bij elkaar, betekenisvol werk waar ze haar passie in kwijt kan en waarbij ze geniet van de blijdschap van de mensen wanneer ze weer iets nieuws onder de knie hebben.