‘Wat wij gaan doen, we nemen ze gewoon mee'

Donné en Michel en hun twee kinderen, doen mee aan een maatjesproject van Coördinatie Vrijwilligers Vluchtelingen Ede (CVVE) en zijn gekoppeld aan een Syrisch gezin: Mona, Ferras en hun twee dochters. Ongeveer iedere drie weken spreken ze af om samen koffie te drinken, te eten of iets leuks te ondernemen. 

Donné vertelt: “sinds die hele vluchtelingenstroom op gang is gekomen spreekt dit onderwerp ons al aan. We wilden gewoon iets doen!” Wanneer Michel een oproepje op Facebook voorbij ziet komen, besluit het gezin zich aan te melden en worden via CVVE aan het gezin gekoppeld. Al bij het eerste contact is duidelijk dat het goed klikt. Hoewel het gezin nauwelijks Nederlands spreekt weten ze zich aardig te redden: “we hadden een boekje met allerlei plaatjes en dan met Google Translate konden we een beetje communiceren. Nu gaat dat wel beter, ze hebben drie keer in de week Nederlandse les en de kinderen zitten ook in een opvang klas.”

Het contact tussen de twee gezinnen wordt steeds intensiever. Donné vertelt: “We begonnen met koffie drinken, toen kwamen ze een keertje eten, lekker barbecueën in de tuin en spelletjes doen. We zoeken wel dingen om te doen. Ik had een tijdje geleden een mail gestuurd naar het Openluchtmuseum om te vragen of er nog een leuke actie of kortingscode was. Ze vonden het zo’n mooi initiatief, dat ze gewoon 8 vrijkaartjes hebben opgestuurd!”

Vanuit allerlei hoeken krijgt het gezin van Mona en Ferras hulp en spullen aangeboden. Een familielid van Donné en Michel zette op Facebook een oproepje voor meisjeskleding. Binnen een paar dagen was er een enorme stapel kleding verzameld! Donné: “Zo mooi om te zien dat veel mensen echt wel willen helpen, misschien is het directe contact nog iets buiten hun comfortzone, maar als ze mensen ergens blij mee kunnen maken, doen ze dat echt wel!” Donné voegt daar nog wel aan toe dat het maatjescontact met een Syrisch gezin helemaal niet heel spannend is of veel tijd kost. “Het is echt niet ingewikkeld. Wat wij gaan doen, we nemen ze gewoon mee. Gaan wij naar een voorstelling of uitje, dan nemen we ze mee. Gaan wij lekker eten, schuiven ze aan. Je moet het gewoon niet te groots maken, maar gewoon lekker meedoen. Wij zijn ook hartstikke druk en de agenda’s zijn super vol, maar het lukt toch prima.”  

Hoewel het maatjescontact Mona en Ferras enorm helpt te integreren, is het contact voor het gezin van Donné ook een verrijking. “We wilden aan onze kinderen een andere kant laten zien, dat er mensen zijn die alles achter moeten laten. Je familie, vrienden, huis, speelgoed, en ergens helemaal opnieuw moeten beginnen. Maar wij leren er zelf ook heel veel van. Zij gooien bijvoorbeeld geen eten weg omdat ze zelf hebben ervaren hoe het is om geen eten te hebben. Zelf was ik daar veel makkelijker in, soms heb ik nog een klein restje eten wat ik weg wil gooien, maar nu ben ik me daar veel bewuster van en gooi ik minder snel iets weg.”  

Officieel duurt het maatjesproject 1 jaar, dan wordt het via CVVE afgesloten. Donné denkt wel dat de gezinnen elkaar daarna nog blijven zien: “Vooral als ze straks nog beter Nederlands kunnen en het makkelijk is om echte gesprekken kunt voeren. Het is gewoon heel gezellig! Pas hadden we ze uitgenodigd toen een aantal van onze vrienden kwamen. Iedereen had iets te eten meegenomen, mensen zaten lekker te kletsen en de kinderen waren lekker aan het spelen en het was gewoon super gezellig! Het is gewoon echt heel leuk! En het is ook wel bijzonder. Je kunt altijd wel bezig zijn met je eigen leven, maar het is ook heel mooi om iemand een soort vangnet te kunnen geven. Het is niet dat je alleen iets voor een ander doet, je krijgt er ook echt heel veel voor terug.”